Θεσσαλονίκη: “Η προίκα” έκθεση υφασμάτινων κολάζ του Νίκου Ιωσήφ στη γκαλερί Ρω

Η ατομική έκθεση του Νίκου Ιωσήφ, με θέμα «Η προίκα» απόψε Παρασκευή (5/4) στην γκαλερί Ρω (Ρωμανού 5, Θεσσαλονίκη)στις 20:00.

H ιστορικός τέχνης Αρέτη Λεοπούλου σημειώνει σχετικά:

Ένας κόσμος ανάμεσα στο παρελθόν (σαν αυτό που ίσως θυμάσαι από τη γιαγιά σου), και στο μέλλον, που ήδη έχει έρθει. Με αυτόν τον τρόπο έρχεται να απλωθεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μπροστά μας ο κόσμος των υφασμάτινων κολάζ του Νίκου Ιωσήφ: απολύτως απτός, γεμάτος ζεστή ύλη και χειρωναξία, αλλά και μνήμη, ένας κόσμος που όσο τον βλέπεις, τόσο νιώθεις ότι και οι υπόλοιπες αισθήσεις σου θα συνεργαστούν για να τον ζωντανέψουν, γιατί σου είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά οικείος.
Με τη νέα σειρά έργων που παρουσιάζει, στην ατομική του έκθεση, ο Ιωσήφ μας αγκαλιάζει με τα πιο ζεστά, πολύχρωμα, αχρησιμοποίητα ρετάλια. Ναι, με “ξεχασμένα” υφάσματα που ωστόσο καθένα τους φέρει μια δική του τρυφερή (ή όχι και τόσο) ιστορία συνειδητής ή αμήχανης αποθήκευσης, σε μια αναμονή ανάστασης της χρήσης τους.

Και κάπως έτσι, συνθέτει όχι απλώς νέα έργα τέχνης, όσο κυρίως μας επανασυστήνει την ιστορία του «αγνώστων-λοιπών-στοιχείων» υφάσματος, εκείνου π.χ. του παλιού υφαντού που δύναται να αποκτήσει απρόσμενη ζωή και χρήση, που γίνεται καμβάς ολοκαίνουριων σκηνικών όπου διαδραματίζονται νέες προσδιόριστες ιστορίες. Κεντάται και διαρθρώνεται σε στρωματογραφίες εμπειριών και παράταιρων συχνά υλικών που ωστόσο συνθέτουν  ισορροπημένες εικόνες από ανθρώπινες καταστάσεις και στιγμές απροσδιόριστες μεν, αλλά οικείες ταυτόχρονα.

Πού ξεκινάει το σενάριο, πού ολοκληρώνεται; Πώς κατορθώνει ο Ιωσήφ όλα αυτά να τα ζωντανεύει με χειρονομίες συναισθηματικής αποδοχής, με ζεστή, βαθύτατα τρυφερή τεχνική και εννοιολογική προσέγγιση και να χτίζει τόσο θελκτικούς και συνάμα αλλόκοτους κόσμους; Με το βαθύ ψυχαναλυτικό και αφηγηματικό βλέμμα του, διαπιστώνουμε ότι δεν είναι δύσκολο: παιδικότητα και φως, σκοτάδι και αίνιγμα, αλλά και μια πρωτοφανής οικειότητα, όλα συντελούν στη συνθετική ισορροπία και στο εκφραστικό ιδίωμα που ο Ιωσήφ ξεδιπλώνει μπροστά, αλλά και μέσα μας.