Θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια: Τι είναι και πώς σχετίζεται με τον ιό των κονδυλωμάτων Σχετίζεται με διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα και προσβάλλει συχνότερα ασθενείς με υπερλειτουργία του θυρεοειδή (υπερθυρεοειδισμός ή νόσος του Graves) και σπανιότερα ασθενείς με φυσιολογικό ή υπολειτουργικό θυρεοειδή αδένα (υποθυρεοειδισμός).
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Miller του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι εντόπισαν μοριακές ενδείξεις που συνδέουν τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPVΟ HPV (Human papilloma virus, Ιός των ανθρωπί…) με τη θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια μέσω μοριακής μίμησης που περιλαμβάνει πρωτεΐνες καψιδίου του HPVΟ HPV (Human papilloma virus, Ιός των ανθρωπί… και αυτοάνοσα στόχους.
Οι ερευνητές εντόπισαν αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων κατά του HPVΟ HPV (Human papilloma virus, Ιός των ανθρωπί… σε ανθρώπους με θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια, υποδηλώνοντας μια πιθανή ανοσολογική σύνδεση που επηρεάζει την ανάπτυξη της νόσου.
Advertisement
Η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια χαρακτηρίζεται από σύνθετα αυτοάνοσα χαρακτηριστικά και ασαφή εναύσματα.
Η διαχείριση των ποικίλων κλινικών εκδηλώσεών της παραμένει μια πρόκληση.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πρόπτωση οφθαλμού (εξόφθαλμο), διπλωπία, πόνο, ξηρότητα και ερυθρότητα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της όρασης στο 2% έως 5% των ασθενών.
Στους πάσχοντες με νόσο Graves, η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια επηρεάζει το 25% έως 50%, και μεταξύ των ατόμων με θυρεοειδίτιδα Hashimoto, το 3% έως 5%.
Εμφανίζεται επίσης σε άτομα με ευθυρεοειδισμό και υποθυρεοειδισμό, υποδηλώνοντας επιπλέον μηχανισμούς πέραν της θυρεοειδικής δυσλειτουργίας.
Ως κύριοι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί τα αυτοαντισώματα που αυξάνουν την έκφραση του υποδοχέα του ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα-1 (IGF-1R) και του υποδοχέα της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSHR).
Ωστόσο, οι περιπτώσεις θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας χωρίς θυρεοειδική δυσλειτουργία, οδήγησαν σε υποθέσεις που περιλαμβάνουν μοριακή μίμηση από παθογόνα.
Αναφορές για θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια μετά από λοίμωξη με COVID-19, ενίσχυσαν αυτή τη θεωρία, υποδηλώνοντας ότι ένας μολυσματικός παράγοντας θα μπορούσε να προκαλέσει αυτοάνοσες αντιδράσεις.
Στη μελέτη με τίτλο Human Papillomavirus and Thyroid Eye Disease (Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων και η θυρεοειδική οφθαλμική νόσος), οι ερευνητές διεξήγαγαν πειραματική μελέτη για να διερευνήσουν την πιθανή συμμετοχή των ιογενών λοιμώξεων στην παθογένεση της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας.
Συνέλεξαν δείγματα λιπώδους ιστού του οφθαλμικού κόγχου από 11 ασθενείς με οφθαλμική θυρεοειδοπάθεια που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του οφθαλμικού κόγχου. Την ομάδα ελέγχου αποτέλεσαν 11 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε βλεφαροπλαστική. Οι ασθενείς ήταν μέσης ηλικίας 58,6 ετών (από 37,4 έως 74,4 ετών). Οι γυναίκες ασθενείς αντιπροσώπευαν το 86,4% του πληθυσμού της μελέτης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εργαλείο ανάλυσης πρωτεϊνών για να συγκρίνουν τον IGF-1R και τον TSHR με διάφορα ιικά πρωτεώματα. Μετρήθηκαν τα επίπεδα της ανοσοσφαιρίνης G (IgG) του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων τύπου 18 (HPV18) L1 από τα δείγματα λιπώδους ιστού που συλλέχθηκαν. Οι μετρήσεις της οπτικής πυκνότητας (OD) μέτρησαν τα επίπεδα του αντισώματος IgG του HPV18 L1. Οι τιμές OD χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση του βαθμού πρόσδεσης των αντισωμάτων που ανιχνεύθηκε.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι ο IGF-1R και ο TSHR μοιράζονταν ομόλογες αλληλουχίες με τις κύριες πρωτεΐνες του καψιδίου της οικογένειας Papillomaviridae, καθώς και με πρωτεΐνες από τις οικογένειες Paramyxoviridae, Herpesviridae, Enteroviruses, Polyomaviridae και Rhabdoviridae.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μοριακή μίμηση του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων και των βασικών στόχων της αυτοανοσίας, IGF-1R και TSHR, θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάπτυξη της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας.
Η αναγνώριση της ιικής μίμησης ως πιθανού παράγοντα προσφέρει νέες δυνατότητες για στρατηγικές πρόληψης και θεραπευτικές προσεγγίσεις. Αν και η ομάδα της μελέτης είναι μικρή και δεν αποδεικνύει αιτιώδη συνάφεια, η αναγνώριση της έκθεσης σε ιούς ως παράγοντα που συμβάλλει στην εμφάνιση της νόσου θα μπορούσε να καθοδηγήσει μελλοντικές έρευνες για τη διάγνωση.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Ophthalmology.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr
Πηγή: www.truelife.gr
