«Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουμε να γράφουν ύμνους για τη λέξη αγάπη, και στη ζωή τους αρνούνται τη συναισθηματική δέσμευση», αναφέρει σε συνέντευξή της στη «Βραδυνή της Κυριακής»
Η αγαπημένη και καταξιωμένη ηθοποιός Μαίρη Βιδάλη μιλάει στη «Βραδυνή της Κυριακής» για τα έργα στο θέατρό της, το «Διάχρονο», το ρόλο της και την Τέχνη.
Αναλυτικότερα η συνέντευξη της Μαίρης Βιδάλη στη «ΒτΚ»:
Κυρία Βιδάλη, όχι ένα αλλά δύο έργα και με μεγάλο θίασο ανεβάσατε στο θέατρό σας, το« Διάχρονο», πρόσφατα. Μιλήστε μας γι’ αυτά και τι υπόθεση έχουν;
«Ναι. Δύο κορυφαία έργα του μεγάλου Ιταλού δραματουργού Λουίτζι Πιραντέλο, με ένα εισιτήριο και με συνολική διάρκεια μόνο 2 ώρες. Το “Έτσι όπως με θες”, το οποίο σκηνοθετώ, έχει άξονα την αναζήτηση ταυτότητας μίας γυναίκας με μυστήριο μέχρι την τελευταία σκηνή, και το “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα”, που σκηνοθετεί ο Μπάμπης Χατζηδάκης, είναι ένας αποχαιρετιστήριος ύμνος στη ζωή».
Ο δικός σας ρόλος ποιος είναι;
«Στο πρώτο έργο υποδύομαι τη γυναίκα που πρέπει να επιλέξει αν αξίζει να παραμείνει με τον άντρα που για χάρη του έγινε έτσι όπως αυτός την ήθελε ή να επιστρέψει σ’ αυτόν που στρέφει ένα όπλο στον εαυτό του για να μη τη χάσει».
Εσείς τι θα ζητούσατε ιδανικά από ένα σύντροφό σας να διαθέτει;
«Ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια (άρα μ’ αυτά τα δύο θα είναι πιστός), εργατικότητα, αισθησιασμό».
Και για τα δύο έργα επιλέξατε Πιραντέλο, γιατί;
«Μα, το δεύτερο είναι μονόπρακτο και το βαφτίσαμε, απόλυτα δικαιολογημένα, συνέχεια του πρώτου. Άλλωστε, ανήκουν στην ίδια συγγραφική περίοδο του Πιραντέλο».
Πλαισιώνονται και από μουσική;
«Έγραψε, ειδικά για τις παραστάσεις μας, εκπληκτική μουσική ο νέος καταξιωμένος συνθέτης Θάνος Γεωργουλάς. Είναι η 3η του συνεργασία με το “Διάχρονο”».
Το «Έτσι όπως με θες» το σκηνοθετείτε εσείς, κάτι που δεν κάνετε συχνά. Πώς το αποφασίσατε τώρα; Και ποια ήταν η πρώτη σκηνοθετική σας απόπειρα;
«Πριν από 24 χρόνια σκηνοθέτησα για πρώτη φορά “Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” του Λόρκα. Μου έδωσε δύναμη η αποδοχή της Κατερίνας Χέλμη, που ήταν μία μοναδική Μπερνάρντα. Στη συνέχεια, ξανά Λόρκα, Ίψεν, Μπομαρσέ. Σε σύγκριση με τον αριθμό των έργων που έχει ανεβάσει το “Διάχρονο”, σπάνια αναλαμβάνω την ευθύνη της διδασκαλίας. Ο Πιραντέλο,όμως, δεν είναι μόνο μία πρόκληση καλλιτεχνική αλλά και εγκεφαλική».
Έχετε πει ότι ο Πιραντέλο είναι πειρασμός. Γιατί; Τι εκφράζει για εσάς ο συγγραφέας;
«Θεωρείται ο κορυφαίος Ιταλός δραματουργός έκφρασης και αυτός αποτελεί από μόνος του μία Σχολή. Για μένα είναι ένα κράμα της Κλασικής και της Σύγχρονης Θεατρικής Λογοτεχνίας. Στόχος μου ήταν να βάλω τον θεατή στον δυαδικό του χώρο, του Είναι και του Φαίνεσθαι».
Λένε ότι σε πολλά από τα έργα του εκφράζει και προσωπικές του εμπειρίες…
«Η ιδέα της πολλαπλότητας κάθε προσωπικότητας ήταν το βίωμά του από τη σχιζοφρένεια της γυναίκας του, όπως και αντίστοιχα του Στρίντμπεργκ».
Αλήθεια, όλοι έχουμε δύο πρόσωπα, όπως πρεσβεύει ο συγγραφέας;
«Δύο πρόσωπα, μόνο; Επίκαιρο θέμα όσο ποτέ με τις διάφορες διαδικτυακές ψευτοταυτότητες. Διαβάζουμε να γράφουν ύμνους για τη λέξη αγάπη, και στη ζωή τους να αρνούνται τη συναισθηματική δέσμευση. Γράφουν για τα κακώς κείμενα και τις απάνθρωπες στάσεις, όταν οι ίδιοι αδιαφορούν για τα προβλήματα των συνανθρώπων τους».
«Δεν είναι δυνατόν η Τέχνη να μπορεί να μιμηθεί την πολύπλοκη ανθρώπινη φύση, την τόσο ρευστή και αβέβαιη», έχει πει ο κορυφαίος Ιταλός δραματουργός. Εσείς, ως ηθοποιός, το πιστεύετε αυτό;
«Η Τέχνη, για μένα, δεν αντιγράφει, εξωραΐζει και αναπλάθει».
«Ο Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» θίγει και θέματα μεταφυσικά;
«Είναι ένας ύμνος στη ζωή, που δυστυχώς οι περισσότεροι την εκτιμούν όταν έρχεται ο καιρός να τη χάσουν».
Εσείς τι πιστεύετε για τη μετά θάνατον ζωή;
«Πιστεύω στην αθανασία της ψυχής».
Αν έχετε ελεύθερο χρόνο πώς τον περνάτε;
«Ταξιδεύω και διαβάζω. Άλλωστε, κάθε βιβλίο είναι και ένα ταξίδι».
Υπήρξατε αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού της Περιφέρειας Αττικής, όπου προσπαθήσατε και επιτύχατε πολλά. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει ακόμη για τον κλάδο σας;
«Πιστεύω ότι πρέπει οι Σχολές Δραματικής να εντάσσονται στο υπουργείο Παιδείας, να υπάρξει εξυγίανση, να είναι υποχρεωτική η διδασκαλία του Αρχαίου Δράματος, και επίσης να επανέλθει η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος. Αυτό που πέτυχα εγώ, και ήταν σημαντικό πιστεύω, ήταν η θέσπιση Διαβαλκανικού Συνεδρίου και Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος».
Πείτε μας, σε ποιους αφιερώνετε τις παραστάσεις σας;
«Στον Κώστα Γεωργουσόπουλο και στον Γιάννη Μόρτζο, τους δύο στυλοβάτες για το “Διάχρονο”, αλλά και για μένα».
Ποιες ημέρες και έως πότε θα διαρκέσουν οι παραστάσεις;
«Σάββατο στις 21.00 & Κυριακή στις 19.00 και η τελευταία θα είναι την Κυριακή των Βαΐων».
Ποιοι πρωταγωνιστούν στα έργα;
«Στο “Έτσι όπως με θες” ο Βύρων Κολάσης, ο Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά. Στο “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα” ο Μπάμπης Χατζηδάκης, που το σκηνοθετεί, με συμπρωταγωνιστή τον Κώστα Ζέκο. Αυτή η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου Στέλιου Γεράνη».
*Αναδημοσίευση από τη «Βραδυνή της Κυριακής»
Πηγή: www.vradini.gr
