Πόση άσκηση στη μέση ηλικία προστατεύει από το Αλτσχάιμερ Αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα νέας μελέτης, η οποία υπογραμμίζει την ανάγκη προώθησης της σωματικής δραστηριότητας στους μεσήλικες.
Εκτιμάται ότι το 13% των περιπτώσεων της νόσου Αλτσχάιμερ παγκοσμίως, μπορεί να αποδοθεί στη σωματική αδράνεια.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά 150 έως 300 λεπτά μέτριας έντασης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα ή 75 έως 150 λεπτά έντονης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα.
Advertisement
Έρευνες έχουν δείξει ότι η άσκηση μειώνει τον κίνδυνο της νόσου Αλτσχάιμερ, μέσω της βελτίωσης της καρδιαγγειακής και ψυχικής υγείας, ενώ πρόσφατες μελέτες υποδηλώνουν ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη της εγκεφαλικής παθολογίας που σχετίζεται με τη νόσο.
Στη νέα μελέτη συμμετείχαν 337 μεσήλικες, κάτοικοι Καταλονίας με οικογενειακό ιστορικό Αλτσχάιμερ, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για τέσσερα χρόνια.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια σωματικής δραστηριότητας για να αξιολογήσουν τις αλλαγές στη δραστηριότητα στη διάρκεια των τεσσάρων ετών παρακολούθησης και νευροαπεικονιστικές εξετάσεις για να αναλύσουν τις επιδράσεις της άσκησης στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν σε συμμορφούμενους (που πληρούσαν τις συστάσεις του ΠΟΥ), μη συμμορφούμενους (που έκαναν λιγότερη από τη συνιστώμενη σωματική δραστηριότητα) και αδρανείς (που δεν έκαναν καθόλου σωματική δραστηριότητα).
Οφέλη της σωματικής δραστηριότητας για τους μηχανισμούς του εγκεφάλου
Το βήτα αμυλοειδές είναι μια πρωτεΐνη που μπορεί να βλάψει την νευρική επικοινωνία όταν συσσωρεύεται στον εγκέφαλο και θεωρείται το πρώτο παθολογικό συμβάν στην νόσο Αλτσχάιμερ.
Οι συμμετέχοντες που αύξησαν τη σωματική τους δραστηριότητα ώστε να ανταποκριθούν στα επίπεδα που συνιστά ο ΠΟΥ, παρουσίασαν μικρότερη συσσώρευση β-αμυλοειδούς σε σύγκριση με όσους ήταν αδρανείς ή μείωσαν τη σωματική τους δραστηριότητα.
To αποτέλεσμα φάνηκε να είναι δοσοεξαρτώμενο: όσο μεγαλύτερη ήταν η αύξηση της δραστηριότητας, τόσο μεγαλύτερη ήταν η μείωση του φορτίου αμυλοειδούς.
Οι δραστήριοι συμμετέχοντες παρουσίασαν επίσης μεγαλύτερο πάχος φλοιού σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Το πάχος του φλοιού στην έσω κροταφική περιοχή, είναι ζωτικής σημασίας για τη μνήμη, επομένως η λέπτυνση ή η ατροφία (απώλεια όγκου) του αποτελεί πρώιμο σημάδι νευροεκφύλισης.
«Ακόμη και όσοι έκαναν λιγότερη σωματική δραστηριότητα από την προτεινόμενη, είχαν μεγαλύτερο πάχος φλοιού από τους αδρανείς ανθρώπους, γεγονός που υποδηλώνει ότι οποιαδήποτε ποσότητα άσκησης, όσο μικρή και αν είναι, έχει οφέλη για την υγεία», εξηγούν οι ερευνητές.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τόσο την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας όσο και την τήρηση των συστάσεων του ΠΟΥ. Παρατήρησαν ότι τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας σχετίζονται περισσότερο με την αύξηση της δραστηριότητας με την πάροδο του χρόνου, παρά με την επίτευξη ενός συγκεκριμένου ορίου δραστηριότητας.
«Αυτά τα ευρήματα ενισχύουν τη σημασία της προώθησης της σωματικής δραστηριότητας στη μέση ηλικία ως στρατηγική δημόσιας υγείας για την πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ», τονίζουν.
«Οι παρεμβάσεις που στοχεύουν στην προώθηση της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας, θα μπορούσαν να είναι καθοριστικές για τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης της νόσου στο μέλλον», καταλήγουν.
Η μελέτη είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης (ISGlobal) και του Κέντρου Ερευνών Εγκεφάλου Barcelonaβeta (BBRC), ενός ερευνητικού κέντρου του Ιδρύματος Pasqual Maragall.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Alzheimer’s & Dementia.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr
Πηγή: www.truelife.gr
