Χρησιμοποίησε τρία περίστροφα και ένα τουφέκι. Η αστυνομία ανέφερε πως το μόνο σημάδι πάλης ήταν ένα αναποδογυρισμένο καλάθι απορριμμάτων.
Σύμφωνα με ψυχίατρο, ο Ρούπερτ ξάπλωσε στον καναπέ για δύο ώρες μετά τη σφαγή, σκεπτόμενος αν θα αυτοκτονήσει, αλλά θεώρησε ότι θα ήταν… θανάσιμο αμάρτημα. Αντί γι’ αυτό, κάλεσε την αστυνομία.
Από τη μέρα της σύλληψής του, ο Ρούπερτ ήταν συνεχώς κρατούμενος ή φυλακισμένος. Ήταν τότε 40 ετών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Allen-Oakwood στη Λίμα, όπου εξέτιε δύο διαδοχικές ποινές ισόβιας κάθειρξης. Του είχε αρνηθεί επανειλημμένα η αποφυλάκιση υπό όρους.
Η υπόθεσή του διήρκεσε επτά χρόνια στα δικαστήρια. Στην πρώτη δίκη, ο Ρούπερτ παραδέχτηκε την ενοχή του αλλά δήλωσε αθώος λόγω παράνοιας.
Οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι το κίνητρο ήταν τα χρήματα – η περιουσία της μητέρας και του αδερφού του υπολογίζονταν στα 300.000 δολάρια. Η υπεράσπισή του υποστήριξε ότι ο Ρούπερτ είχε υποστεί σωματική και ψυχολογική κακοποίηση από τον μεγαλύτερο αδερφό του μετά τον θάνατο του πατέρα τους.
Δύο ψυχίατροι κατέθεσαν ότι έπασχε από παρανοϊκή ψύχωση και διωκτικές ψευδαισθήσεις. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, δεν μπορούσε να ελέγξει τις πράξεις του. «Αν υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι στο σπίτι εκείνη την ημέρα, ίσως τους είχε σκοτώσει κι αυτούς», είπε ο ψυχίατρος του Χάρβαρντ, Δρ. Λέστερ Γκρίνσπουν.
Ο Ρούπερτ επέλεξε να δικαστεί από τριμελές δικαστικό συμβούλιο και όχι από ένορκους. Δύο από τους δικαστές τον έκριναν ένοχο, ενώ ο τρίτος τον έκρινε παράφρονα. Καταδικάστηκε 11 φορές ισόβια.
Το 1975, οι ΗΠΑ βρισκόταν στη μέση ενός 10ετούς μορατόριουμ για τη θανατική ποινή.
Το 1977 και το 1978, το Ανώτατο Δικαστήριο του Οχάιο αποφάσισε ότι το δικαστικό συμβούλιο είχε σφάλει και ορίστηκε νέα δίκη το 1980.
Η νέα δίκη μεταφέρθηκε στην κομητεία Χάνκοκ αλλά καθυστέρησε για ακόμα δύο χρόνια λόγω προσφυγής περί διπλής δίωξης. Το 1982, αποφασίστηκε ότι μπορούσε να δικαστεί ξανά και ξεκίνησε η νέα δίκη.
Αυτή τη φορά επέλεξε να δικαστεί από ενόρκους. Η δίκη διήρκεσε δύο εβδομάδες. Ο Ρούπερτ κρίθηκε ένοχος για τους φόνους της μητέρας και του αδερφού του και αθώος λόγω παράνοιας για τα υπόλοιπα. Καταδικάστηκε σε δύο φορές ισόβια.
Η μητέρα της Άλμα Ρούπερτ, Έντα Άλγκεϊερ, δήλωσε την ημέρα της καταδίκης:
«Μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα ήθελα να τον σταυρώσω σαν τον Χριστό και να τον κόβω κομματάκι-κομματάκι… να αιμορραγήσει αργά», είπε.
Κατηγόρησε τον Ρούπερτ για 13 θανάτους και όχι 11. Τρία χρόνια μετά τη σφαγή, ο άνδρας της αυτοκτόνησε ανήμερα Πάσχα. Κατά τη διάρκεια της δίκης του 1982, ένας ένορκος υπέστη καρδιακή προσβολή και πέθανε. «Αυτές οι εικόνες τον λύγισαν», είπε.
Πίστευε ότι ο Ρούπερτ ζήλευε τον αδερφό του που παντρεύτηκε την Άλμα – ήταν φίλοι στο λύκειο. Η Άλμα ήταν η μόνη που πυροβολήθηκε μία φορά, κατευθείαν στην καρδιά.
Η Άλγκεϊερ πέθανε το 2004, στα 92 της. Στην αγγελία θανάτου της αναφερόταν: «Αφήνει πίσω της 16 εγγόνια και 13 δισέγγονα… Είχε προηγηθεί ο θάνατος των 8 εγγονιών της».
Ο Τζέιμς Ρούπερτ πέθανε σε ηλικία 88 ετών στη φυλακή.
