Τέμπη: «Ήθελες να κάνουμε 4 παιδιά, μας γκρέμισαν τα όνειρα σε ένα βράδυ» – Ραγίζει καρδιές ο σύζυγος της αδικοχαμένης Αθηνάς

«Σ’ αγαπώ, Αθηνά»: Ο Νικόλαος Χρυσοβαλάντης Ζήσης και η αγάπη που δεν τελειώνει ποτέ

Υπάρχουν έρωτες που κρατάνε μια ζωή. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που, όσο κι αν διαρκέσουν, είναι παντοτινοί.

Ο Νικόλαος Χρυσοβαλάντης Ζήσης δεν έχασε απλώς τη σύζυγό του εκείνη τη νύχτα στα Τέμπη. Έχασε το μισό του. Έχασε τα όνειρα που έχτιζαν μαζί, τα γέλια τους τα βραδινά, τα σχέδιά τους για μια μεγάλη οικογένεια, τις μικρές διαφωνίες που έδιναν γεύση στην καθημερινότητα. Έχασε την Αθηνά του.

Κι όμως, μέσα στον ορυμαγδό του πόνου, βρήκε τα λόγια. Λόγια απλά, καθαρά, αληθινά. Ένα γράμμα από καρδιά σε καρδιά. Από τον άντρα στην γυναίκα του. Από τον πατέρα στον γιο του. Από την αγάπη στην απουσία.

«Ήθελες να κάνουμε μεγάλη οικογένεια, 4 παιδιά ήθελες εσύ, 3 εγώ και διαφωνούσαμε… Μας γκρέμισαν τα όνειρα σε ένα βράδυ… Δεν κλαίω για μένα, κλαίω για τα νιάτα σου, την ομορφιά σου και για τον Τίτο που δεν θα ζήσει την ανιδιοτελή αγάπη της μάνας… Σ’ αγαπώ…»

Κάθε λέξη, και μια ανάσα. Κάθε ανάσα, και μια κραυγή αγάπης που αρνείται να ξεχάσει. Γιατί όταν χάνεις εκείνον που αγαπάς, δεν χάνεις μόνο τον άνθρωπό σου — χάνεις μια ολόκληρη ζωή που δεν πρόλαβε να υπάρξει.

Ο μικρός Τίτο θα μεγαλώσει με τις ιστορίες του πατέρα του. Θα μάθει για τη γυναίκα που τον έφερε στον κόσμο, και τον άφησε τόσο νωρίς. Αλλά δεν θα νιώσει ποτέ μόνος. Γιατί η αγάπη της μητέρας του, έμεινε αποτυπωμένη στα μάτια του Νικόλαου. Και θα του τη δίνει, κάθε μέρα, χωρίς τέλος.

Η Αθηνά μπορεί να έφυγε, αλλά μέσα από τον πόνο γεννήθηκε κάτι αθάνατο. Μια αγάπη που ούτε ο θάνατος δεν κατάφερε να γκρεμίσει. Κι αυτό, ίσως, είναι το πιο δυνατό «σ’ αγαπώ» που μπορεί να πει κανείς.